Δεν είναι μυστικό ότι η μουσική μπορεί να έχει αντίκτυπο στον τρόπο λειτουργίας του σώματός μας. Από την απελευθέρωση χαρούμενες ορμόνες και την ανακούφιση του άγχους για την ενίσχυση των επιπέδων αντισωμάτων στο ανοσοποιητικό μας σύστημα και τη βελτίωση των δεξιοτήτων μάθησης και μνήμης – η μουσική είναι ένα εντυπωσιακό και καλά τεκμηριωμένο εργαλείο. Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι η μουσική έκθεση μπορεί να είναι ακόμη πιο ισχυρή από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως, αλλοιώνοντας το σώμα σε γενετικό επίπεδο.
Καρκίνοι προκαλούνται από κύτταρα που έχουν κατεστραμμένα γονίδια – είτε μέσω περιβαλλοντικών εκθέσεων είτε μέσω φυσικών μεταλλάξεων – τα οποία αλλάζουν τη λειτουργία και τη ρύθμιση του ελεγχόμενου κυτταρικού θανάτου (απόπτωση). Μια μελέτη του 2019 από Καθολικό Πανεπιστήμιο του Βορρά στη Χιλή εξέτασε γαστρικά καρκινικά κύτταρα που είχαν αναπτυχθεί σε καλλιέργεια μετά από έκθεση σε 12 ώρες ασταμάτητα μελωδιών για να διαπιστωθεί εάν συνέβησαν αλλαγές στη γενετική δραστηριότητα.
Οι ερευνητές έπαιξαν τον Μπετόβεν για μια ομάδα κυττάρων και το death metal για μια άλλη. Τα αποτελέσματα διαπίστωσαν ότι η κλασική μουσική προκάλεσε την αναστολή του p53, βασικός ρυθμιστής για την κυτταρική διαίρεση και την απόπτωση, που σήμαινε ότι τα κύτταρα ήταν συνολικά πιο καρκινικά – αναπαράγονταν με πιο φυσιολογικό ρυθμό, αλλά δεν πέθαιναν. Το αντίθετο ίσχυε για τη metal μουσική, όπου το p53 προωθήθηκε και η απόπτωση ήταν σε πιο φυσιολογικό ρυθμό.
Για ένα άλλο γονίδιο, το PUMA, βρέθηκε το αντίθετο από αυτά τα αποτελέσματα - όπου η metal μουσική προκάλεσε αναστολή και η κλασική μουσική προκάλεσε την προώθηση του ελεγχόμενου κυτταρικού θανάτου. Αυτό υποδηλώνει ότι τα δύο είδη ήταν σε θέση να προωθήσουν διαφορετικά γενετικά μονοπάτια για να σηματοδοτήσουν την απόπτωση και ότι και τα δύο είδη μουσικής ήταν ικανά να αλλάξουν την αναπαραγωγή καρκινικών κυττάρων. Η death metal μουσική, ωστόσο, έκανε τα κύτταρα να αναπαραχθούν σημαντικά περισσότερο από τις κλασικές ομάδες ή τις ομάδες ελέγχου, παράγοντας 50% περισσότερα βιώσιμα κύτταρα από τον έλεγχο.
Μια άλλη μελέτη του 2015 διαπίστωσε ότι η ακρόαση κλασικής μουσικής έχει θετικά αποτελέσματα στα μη καρκινικά κύτταρα. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι ελεγμένα αιμοσφαίρια ανθρώπινων συμμετεχόντων, πριν και μετά την ακρόαση κλασικής μουσικής. Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η μουσική διεγείρει γονίδια υπεύθυνα για νευροδιαβιβαστές –όπως αυτά για τη ρύθμιση της διάθεσης και τη μνήμη– καθώς και τους υποδοχείς γλυκοκορτικοειδών, που είναι ζωτικής σημασίας για το ανοσοποιητικό σύστημα στην καταπολέμηση της φλεγμονής. Υπάρχουν ακόμα πολλά άγνωστα στον τομέα της επιγενετικής (που σημαίνει αλλαγές στη γενετική συμπεριφορά, παρά στον γενετικό κώδικα), αλλά έχουμε προχωρήσει πολύ από το να πιστεύουμε ότι η γονιδιακή έκφραση είναι εντελώς στατική.
Η έννοια των περιβαλλοντικών εκθέσεων – ή εκθέματα – το να επηρεάζεις τη σωματική λειτουργία δεν είναι κάτι νέο. Αυτές οι επιδράσεις έκθεσης είναι ύποπτες ότι συμβάλλουν στην αιτία χρόνιων ασθενειών, μη μεταδοτικών ασθενειών, καρκίνου και γήρανσης. Ωστόσο, οι περιπλοκές και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των διαφορετικών εκθέσεων είναι ελάχιστα κατανοητές. Τις περισσότερες φορές, οι ερευνητικές μελέτες για την υγεία ασχολούνται με χημικούς ή βιολογικούς κινδύνους, περιβαλλοντική ρύπανση και επαγγελματικούς κινδύνους, αλλά φαίνεται πιθανό ότι η εκθετική δραστηριότητα μπορεί να επεκταθεί σε πολύ λιγότερο προφανείς αλληλεπιδράσεις, όπως η μουσική έκθεση. Εάν οι επιστήμονες μπορούν να καταλάβουν πώς όλες αυτές οι εκθέσεις -τόσο θετικά όσο και αρνητικά- επηρεάζουν την ανθρώπινη υγεία, τότε μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτή τη γνώση για να δημιουργήσουμε ουσιαστικές λύσεις σε μερικές από τις πιο κοινές αιτίες ασθένειας και θανάτου.
Επειδή τόσο η κλασική όσο και η μέταλ μουσική ενθάρρυναν διαφορετικά μονοπάτια απόπτωσης, μπορεί να υποδηλώνει ότι με τον σωστό χειρισμό του ήχου, θα μπορούσαμε να ελέγξουμε πώς (και πιθανώς σε ποιο βαθμό) τα καρκινικά κύτταρα υφίστανται απόπτωση. Απαιτείται περισσότερη έρευνα για να προσδιοριστεί ο βαθμός στον οποίο η μουσική μπορεί να επηρεάσει τα καρκινικά κύτταρα ζουν ιστού, καθώς η μελέτη του 2019 πραγματοποιήθηκε με τη χρήση κυττάρων που αναπτύχθηκαν στο εργαστήριο. Αλλά η μελέτη του 2015 παρέχει κάποια αληθοφάνεια στην ιδέα. Έτσι, περαιτέρω έρευνα σε αυτό το θέμα θα μπορούσε να μας φέρει πιο κοντά στην κατανόηση των καρκινικών κυττάρων στους ανθρώπους και στην εύρεση πιο αποτελεσματικών (και λιγότερο τοξικών) θεραπειών για τον καρκίνο.
Η γνώση του τρόπου με τον οποίο τα διαφορετικά είδη αλληλεπιδρούν με τα καρκινικά κύτταρα θα είναι το κλειδί για τη χρήση της μουσικοθεραπείας για την προώθηση της σωματικής υγείας, πέρα από τα καλύτερα κατανοητά οφέλη για την ψυχική υγεία. Οι διαφορές που βρέθηκαν στα μονοπάτια του κυτταρικού θανάτου θα μπορούσαν να εξηγηθούν από τις ποικίλες συχνότητες που χρησιμοποιούνται στα δύο είδη μουσικής. Υπάρχουν μερικοί παράγοντες που συνδυάζονται για να έχουν ως αποτέλεσμα τη μουσική να ακούγεται όπως ακούγεται, όπως το ύψος, η ένταση και ο τόνος, αλλά όλοι αυτοί περιορίζονται στη συχνότητα των ηχητικών κυμάτων.
Η μέταλ μουσική στο πείραμα βρέθηκε να είναι μεταξύ 2-6 kHz, δημιουργώντας έναν πολύ πιο έντονο και υψηλότερο ήχο, ενώ η συχνότητα της κλασικής μουσικής σπάνια ξεπερνούσε τα 3 kHz, κάτι που ευθυγραμμίζεται με τα πιο ήπια όργανα.
Αν και οι μουσικές τέχνες δεν υπάγονται στην αρμοδιότητά μας, μπορούμε να σας βοηθήσουμε με τη διαχείριση της συνεχιζόμενης έκθεσης σας σε χημικά. Είτε πρόκειται για χημική ασφάλεια, αποθήκευση ή κανονισμούς, είμαστε εδώ για να σας βοηθήσουμε. Στο Chemwatch Διαθέτουμε μια σειρά από ειδικούς που καλύπτουν όλους τους τομείς διαχείρισης χημικών, από τη χαρτογράφηση θερμότητας έως την αξιολόγηση κινδύνου έως την αποθήκευση χημικών, την ηλεκτρονική μάθηση και πολλά άλλα. Επικοινωνήστε μαζί μας σήμερα για να μάθετε περισσότερα στο sales @chemwatch. Καθαρά.
Πηγές:
