Εμφανίζεται αυτήν την εβδομάδα
Το όξινο ανθρακικό νάτριο, γνωστό και ως μαγειρική σόδα ή όξινο ανθρακικό άλας σόδας, είναι ένα διαλυτό άοσμο λευκό βουτανόνη - επίσης γνωστό ως μεθυλ αιθυλ κετόνη (ΜΕΚ) - είναι μια άχρωμη υγρή οργανική ένωση. Ο χημικός τύπος για το ΜΕΚ είναι C4H8O ή CH3COCO2CH3. Έχει μια γλυκιά μυρωδιά, θυμίζει ακετόνη ή μέντα. Η ένωση απαντάται φυσικά σε ορισμένα φρούτα και λαχανικά σε ίχνη - ωστόσο παράγεται συνήθως σε βιομηχανική κλίμακα για χημική χρήση. Η βουτανόνη μπορεί επίσης να βρεθεί στον αέρα, ως υποπροϊόν των καυσαερίων αυτοκινήτων και φορτηγών. Είναι διαλυτό στο νερό [1,2].
Προτεινόμενα Άρθρα
Η συσκευασία τροφίμων παίζει βασικό ρόλο στη βιωσιμότητα των συστημάτων τροφίμων. Η Επιτροπή θα αναθεωρήσει τη νομοθεσία για τα υλικά που έρχονται σε επαφή με τρόφιμα για τη βελτίωση της ασφάλειας των τροφίμων και της δημόσιας υγείας (ιδίως στη μείωση της χρήσης επικίνδυνων χημικών ουσιών), θα υποστηρίξει τη χρήση καινοτόμων και βιώσιμων λύσεων συσκευασίας χρησιμοποιώντας φιλικά προς το περιβάλλον, επαναχρησιμοποιήσιμα και ανακυκλώσιμα υλικά και συμβάλλουν στη μείωση των απορριμμάτων τροφίμων. Επιπλέον, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας για τα βιώσιμα προϊόντα που ανακοινώθηκε στο CEAP, θα εργαστεί σε μια νομοθετική πρωτοβουλία για την περαιτέρω χρήση στις υπηρεσίες τροφίμων για να αντικαταστήσει τις συσκευασίες και τα μαχαιροπίρουνα μίας χρήσης από επαναχρησιμοποιήσιμα προϊόντα.
https://ec.europa.eu/info/sites/info/files/communication-annex-farm-fork-green-deal_en.pdf
Όπως οι άνθρωποι, τα ηλιακά πάνελ δεν λειτουργούν καλά όταν υπερθερμαίνονται. Τώρα, οι ερευνητές έχουν βρει έναν τρόπο να τους κάνουν «ιδρώτα» - επιτρέποντάς τους να κρυώσουν και να αυξήσουν την ισχύ τους. Είναι «ένας απλός, κομψός και αποτελεσματικός [τρόπος] για την ανακαίνιση των υπαρχόντων ηλιακών κυψελών για άμεση αύξηση της απόδοσης», λέει ο Liangbing Hu, επιστήμονας υλικών στο University of Maryland, College Park. Σήμερα, περισσότερα από 600 gigawatts ηλιακής ισχύος υπάρχει παγκοσμίως, παρέχοντας το 3% της παγκόσμιας ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτή η ικανότητα αναμένεται να αυξηθεί πέντε φορές την επόμενη δεκαετία. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν πυρίτιο για να μετατρέψουν το ηλιακό φως σε ηλεκτρισμό. Αλλά τα τυπικά κύτταρα πυριτίου μετατρέπουν μόνο το 20% της ενέργειας του Ήλιου που τους χτυπά σε ρεύμα. Μεγάλο μέρος των υπολοίπων μετατρέπεται σε θερμότητα, η οποία μπορεί να ζεστάνει τους πίνακες έως και 40 ° C. Και με κάθε βαθμό θερμοκρασίας άνω των 25 ° C, η απόδοση του πίνακα μειώνεται. Σε ένα πεδίο όπου οι μηχανικοί αγωνίζονται για κάθε αύξηση 0.1% στην αποδοτικότητα μετατροπής ισχύος, ακόμη και ένα κέρδος 1% θα ήταν οικονομικό όφελος, λέει ο Jun Zhou, επιστήμονας υλικών στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Huazhong. Πριν από δεκαετίες, οι ερευνητές έδειξαν ότι η ψύξη των ηλιακών συλλεκτών με νερό μπορεί να προσφέρει αυτό το όφελος. Σήμερα, ορισμένες εταιρείες πωλούν ακόμη και υδρόψυκτα συστήματα. Αλλά αυτές οι ρυθμίσεις απαιτούν άφθονα διαθέσιμα δοχεία νερού και αποθήκευσης, σωλήνες και αντλίες. Αυτό είναι ελάχιστο χρήσιμο σε άνυδρες περιοχές και σε αναπτυσσόμενες χώρες με μικρή υποδομή. Εισαγάγετε έναν ατμοσφαιρικό συλλέκτη νερού. Τα τελευταία χρόνια, οι ερευνητές έχουν επινοήσει υλικά που μπορούν να απορροφήσουν υδρατμούς από τον αέρα και να το συμπυκνώσουν σε υγρό νερό για πόσιμο. Ένα από τα καλύτερα είναι ένα τζελ που απορροφά έντονα τους υδρατμούς τη νύχτα, όταν ο αέρας είναι δροσερός και η υγρασία είναι υψηλή. Το πήκτωμα - ένα μείγμα νανοσωλήνων άνθρακα σε πολυμερή με ένα άλας χλωριούχου ασβεστίου που προσελκύει το νερό - προκαλεί τη συμπύκνωση του ατμού σε σταγονίδια που συγκρατεί το πήκτωμα. Όταν η θερμότητα αυξάνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας, το πήκτωμα απελευθερώνει υδρατμούς. Εάν καλύπτεται από ένα διαυγές πλαστικό, ο απελευθερούμενος ατμός παγιδεύεται, συμπυκνώνεται πίσω σε υγρό νερό και ρέει σε ένα δοχείο αποθήκευσης. Ο Peng Wang, περιβαλλοντικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο του Χονγκ Κονγκ και οι συνάδελφοί του σκέφτηκαν μια άλλη χρήση για το συμπυκνωμένο νερό: ψυκτικό για ηλιακούς συλλέκτες. Έτσι, οι ερευνητές πιέζουν ένα φύλλο γέλης πάχους 1 εκατοστού στην κάτω πλευρά ενός τυπικού ηλιακού πλαισίου πυριτίου. Η ιδέα τους ήταν ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας, το τζελ θα τραβήξει θερμότητα από το ηλιακό πάνελ για να εξατμίσει το νερό που είχε τραβήξει από τον αέρα την προηγούμενη νύχτα, απελευθερώνοντας τους ατμούς μέσω του πυθμένα του πηκτώματος. Το νερό που εξατμίζεται θα κρυώσει το ηλιακό πλαίσιο καθώς ο ιδρώτας που εξατμίζεται από το δέρμα μας δροσίζει. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η ποσότητα της γέλης που χρειαζόταν εξαρτάται κυρίως από την υγρασία του περιβάλλοντος. Σε ένα έρημο περιβάλλον με υγρασία 35%, ένα ηλιακό πάνελ 1 τετραγωνικού μέτρου απαιτούσε 1 κιλό γέλης για να το κρυώσει, ενώ μια λασπώδης περιοχή με υγρασία 80% απαιτούσε μόνο 0.3 κιλά τζελ ανά τετραγωνικό μέτρο πάνελ. Το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση: Η θερμοκρασία του υδρόψυκτου ηλιακού πλαισίου μειώθηκε έως και 10 ° C. Και η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας των ψυχρών πάνελ αυξήθηκε κατά μέσο όρο 15% και έως και 19% σε ένα υπαίθριο τεστ, όπου ο άνεμος πιθανότατα ενίσχυσε το φαινόμενο ψύξης, ο Wang και οι συνεργάτες του αναφέρουν σήμερα στο Nature Sustainability. «Η αύξηση της απόδοσης είναι σημαντική», λέει ο Zhou. Ωστόσο, επισημαίνει ότι η βροχή θα μπορούσε να διαλύσει το άλας του χλωριούχου ασβεστίου στο τζελ, μειώνοντας την απόδοσή του που προσελκύει το νερό. Ο Wang συμφωνεί, αλλά σημειώνει ότι η υδρογέλη βρίσκεται κάτω από το ηλιακό πλαίσιο, το οποίο θα πρέπει να το προστατεύει από τη βροχή. Αυτός και οι συνεργάτες του εργάζονται επίσης σε γέλη δεύτερης γενιάς που δεν πρέπει να υποβαθμιστεί, ακόμα και όταν είναι βρεγμένο. Μια άλλη επιλογή σχεδίασης, λέει ο Wang, είναι μια εγκατάσταση που θα μπορούσε να παγιδεύσει και να αναζωογονήσει νερό αφού εξατμιστεί από το τζελ. Αυτό το νερό, λέει, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον καθαρισμό τυχόν σκόνης που συσσωρεύεται στα ηλιακά πάνελ, επιλύοντας ταυτόχρονα ένα δεύτερο πρόβλημα εξοικονόμησης ενέργειας.
https://www.sciencemag.org/news/2020/05/new-solar-panels-suck-water-air-cool-themselves-down
