Uitgelicht deze week
Natriumhypochloriet is een chemische verbinding met de formule NaClO. [1] Het is een heldere, enigszins gelige oplossing met een karakteristieke geur. Natriumhypochloriet is onstabiel. Chloor verdampt uit de oplossing en bij verhitting valt het natriumhypochloriet uiteen. Dit gebeurt ook wanneer natriumhypochloriet in contact komt met zuren, zonlicht, bepaalde metalen en giftige en corrosieve gassen, waaronder chloorgas. Het is een sterke oxidator en reageert met brandbare verbindingen en reductoren. Natriumhypochlorietoplossing is een zwakke base die brandbaar is. [2]
Uitgelicht Artikelen
Op 19 april 2019 heeft het Chinese ministerie van Ecologie en Milieu (MEE) een bericht uitgegeven om feedback van het publiek te vragen over het algemene programma van technische richtlijnen voor de beoordeling van milieuhygiënische risico's, met als doel het beoordelen van milieuhygiënische risico's te begeleiden en te reguleren en het publiek te beschermen. Gezondheid. De consultatie loopt af op 22 mei van dit jaar. Milieu-gezondheidsrisicobeoordeling is een belangrijke basis voor milieubeheer. Het kan regeringen helpen om de hoofdoorzaak van milieugevaren aan te pakken en proactief milieuverontreinigende stoffen met hoge gezondheidsrisico's te beheren, waardoor grote verbeteringen kunnen worden aangebracht in het ecologisch en milieubeheer. Het algemeen programma wordt gepositioneerd als een masterplan dat het institutionele kader voor milieugezondheidsrisicobeoordeling leidt. Volgens het principe van "wetenschappelijke, conservatieve, up-to-date en traceerbare" praktijken, is het van toepassing op de beoordeling van risico's voor de menselijke gezondheid als gevolg van blootstelling aan chemicaliën in het milieu. Volgens het document omvat de procedure voor de beoordeling van het milieuhygiëne in hoofdzaak zes stappen. Het algemene programma bevat gedetailleerde vereisten voor risicobeoordelaars bij het uitvoeren van elk van de zes fasen van de beoordeling van milieu- gezondheidsrisico's. Bij het ontwikkelen van een beoordelingsprogramma moeten risicobeoordelaars bijvoorbeeld eerst verschillende factoren identificeren, waaronder het doel, de reikwijdte, de categorie, de inhoud van de beoordeling, de methodologie voor het verzamelen van gegevens en de vereisten voor kwaliteitscontrole. Er moet ook worden opgemerkt dat sommige procedures en vereisten zijn ontwikkeld die verwijzen naar relevante technische documenten die zijn vrijgegeven door autoriteiten van andere landen en door internationale organisaties zoals de WHO. Meer informatie is beschikbaar op: MEE-kennisgeving
Een onderzoeksteam aan de Ehime University heeft de complexe samenstelling van gechloreerde, gebromeerde en gemengde gehalogeneerde dioxines gekarakteriseerd, evenals hun belangrijkste precursoren in bodems van verbrandings- en ontmantelingsgebieden van e-afval in Agbogbloshie (Accra, Ghana), een belangrijk knooppunt van informeel elektronisch afval verwerking in Afrika. De bevindingen zijn op 22 februari 2019 gepubliceerd in Environmental Science & Technology. E-waste, of afgedankte elektrische en elektronische apparatuur (AEEA), verwijst naar producten aan het einde van hun levensduur, zoals communicatieapparatuur, consumentenelektronica en huishoudelijke apparaten. E-waste bevat aanzienlijke hoeveelheden waardevolle metalen om te recyclen, maar wordt ook beschouwd als gevaarlijk afval vanwege de aanwezigheid van giftige stoffen zoals zware metalen en veel verschillende plastic toevoegingen. Een groot deel van deze gevaarlijke afvalstoffen is op ongepaste wijze gerecycled en informeel behandeld in Aziatische en Afrikaanse ontwikkelingslanden met behulp van primitieve methoden zoals het verwarmen van printplaten en open branden van draden. Deze informele recyclingactiviteiten hebben geleid tot ernstige milieuverontreiniging, veroorzaakt door de uitstoot van niet alleen verontreinigende stoffen in e-waste, maar ook onbedoeld gevormde secundaire giftige chemicaliën. Dioxineachtige verbindingen, of gewoon dioxines, zijn een groep onbedoelde verontreinigingen die worden gegenereerd tijdens informele verwerking van e-waste met een breed scala aan potentiële toxische effecten. De beoordeling van de milieu- en gezondheidseffecten van dioxines uit e-waste is echter een uitdaging vanwege hun complexe samenstelling. Gechloreerde dioxines, waaronder polychloordibenzo-p-dioxines en dibenzofuranen, zijn verbrandingsbijproducten van polyvinylchloride (PVC) die worden gebruikt in draadcoating. Minder bekende gebromeerde dioxines zijn thermische afbraakproducten van gebromeerde vlamvertragers (BFR's), dit zijn plastic additieven die zijn ontworpen om accidentele branden te voorkomen. Gemengde gebromeerde / gechloreerde dioxines worden ook gegenereerd tijdens het verbranden van e-waste, maar zijn niet goed gekarakteriseerd vanwege de moeilijkheden bij het analyseren van hun grote aantal. Het onderzoeksteam van Ehime University gebruikte speciale analytische methoden op basis van tweedimensionale gaschromatografie (GC × GC) en vluchttijd-massaspectrometrie (ToFMS) om een uitgebreide profilering uit te voeren van gehalogeneerde verontreinigingen in de bodems die zijn verzameld bij verbranding van e-afval en ontmantelingsgebieden. Gepolybromeerde en gemengde gehalogeneerde dibenzofuranen (PBDF's en PXDF's) waren de belangrijkste gedetecteerde dioxines. Hun samenstellingsprofielen suggereren dat PBDF's werden gegenereerd op basis van polybroomdifenylethers (PBDE's), een groep vlamvertragers die veel voorkomt in e-waste-kunststoffen; en PXDF's voornamelijk van PBDF's via opeenvolgende broom-naar-chlooruitwisseling. Hoge concentraties van PXDF's in verbrandingsgebieden van e-waste geven aan dat deze "verborgen" dioxines een substantiële bijdrage kunnen leveren aan de totale toxiciteit van het van e-waste afgeleide dioxinemengsel, en moeten worden opgenomen in toekomstige risicobeoordelingen voor het milieu en de menselijke blootstelling.
