Uitgelicht deze week
Natriumbicarbonaat, ook bekend als zuiveringszout of natriumbicarbonaat, is een oplosbaar, reukloos wit Arseen is een chemisch element met het symbool As, een atoommassa van 74.921 595 en een atoomnummer van 33. Het zit in de pnictogenengroep van het periodiek systeem en de elementcategorie is Metalloid. Arseen heeft een metaalgrijze uitstraling en wordt voornamelijk gebruikt in legeringen van lood. De veelvoudige allotropen zijn er in verschillende kleuren, waaronder geel en zwart, maar alleen de grijze vorm is belangrijk voor de industrie. Arseen komt voor in veel mineralen, meestal in combinatie met metalen zwavel, maar het kan ook aanwezig zijn als een puur elementair kristal. Arseen is zowel een organische als een anorganische chemische stof. Het is een kankerverwekkende stof uit groep A en alle vormen van het element vormen een ernstig risico voor de menselijke gezondheid. [1, 2]
Uitgelicht Artikelen
ECHA zal beginnen met het opstellen van een lijst met stoffen die veilig kunnen worden gebruikt in materialen die in contact komen met drinkwater. Het doel is de consumentenbescherming te verbeteren en gelijke veiligheidsnormen voor de industrie te waarborgen. Helsinki, 14 januari 2020 - Met de herschikking van de drinkwaterrichtlijn heeft ECHA de taak gekregen om een positieve EU-lijst samen te stellen en te beheren van chemicaliën die veilig kunnen worden gebruikt in materialen die in contact komen met drinkwater. De eerste positieve lijst zal naar verwachting ongeveer 1500 chemische stoffen omvatten en zal tegen 2024 door de Europese Commissie worden aangenomen. Aangezien de eerste positieve lijst van de EU zal worden gebaseerd op de bestaande lijsten in de lidstaten, zal een evaluatieprogramma worden ingevoerd waarmee het Agentschap zal alle stoffen op de lijst binnen 15 jaar na publicatie opnieuw beoordelen. ECHA geeft prioriteit aan stoffen voor de systematische beoordeling en doet aanbevelingen voor vervaldata voor deze stoffen. Elke goedgekeurde stof wordt voor een beperkte tijd geautoriseerd voor gebruik. De timing van de beoordelingen wordt gebaseerd op de gevaarlijke eigenschappen van de stoffen, de kwaliteit van en de actualiteit van de onderliggende risicobeoordelingen. Bedrijven zullen een herzieningsaanvraag bij ECHA moeten indienen als ze hun stoffen op de positieve lijst willen behouden. Bedrijven zullen ook een aanvraag moeten indienen als ze nieuwe stoffen aan de lijst willen toevoegen. De lidstaten kunnen ook dossiers bij ECHA indienen om stoffen van de lijst te verwijderen of vermeldingen bij te werken, bijvoorbeeld wanneer een concentratiegrens voor een stof in drinkwater verandert. ECHA zal aanvragen en dossiers beoordelen en zijn Comité risicobeoordeling zal zich uitspreken voor verdere besluitvorming door de Commissie. Bjorn Hansen, uitvoerend directeur van ECHA zegt: “We zullen stoffen beoordelen die worden gebruikt in materialen voor de productie van bijvoorbeeld waterleidingen en kranen, en kijken ernaar uit om te helpen bij het verbeteren van de kwaliteit van drinkwater in heel Europa. Hierbij kunnen we vertrouwen op onze expertise op het gebied van risicobeoordeling, efficiëntieverbeteringen bereiken en consistentie garanderen in de verschillende chemische wetgevingen. Het harmoniseren van de beoordeling zorgt ook voor een gelijk speelveld voor bedrijven die deze materialen in verschillende Europese landen leveren. " ECHA zal de Commissie ondersteunen bij het ontwikkelen van informatie-eisen voor aanvragers en beoordelingsmethoden. Dit werk zal worden gedaan in nauwe samenwerking met de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) vanwege de nauwe banden met materialen die met voedsel in contact komen. Achtergrond Het voorlopig akkoord over de herschikking van de drinkwaterrichtlijn is bereikt op 18 december 2019 en moet nog formeel worden goedgekeurd door het Europees Parlement en de Raad. Na goedkeuring zal de richtlijn worden gepubliceerd in het Publicatieblad van de EU en 20 dagen later in werking treden.
De stenen in het laboratorium van Wil Srubar aan de Universiteit van Colorado, Boulder, leven niet alleen, ze reproduceren zich. Ze worden geproduceerd door bacteriën die zand, voedingsstoffen en andere grondstoffen omzetten in een vorm van biocement, net zoals koralen riffen synthetiseren. Splits een steen en binnen een paar uur heb je er twee. Engineered living materials (ELM) zijn ontworpen om grenzen te vervagen. Ze gebruiken cellen, vooral bacteriën te bouwen inerte constructiematerialen, zoals geharde cement of houtachtige vervangingen voor alles van bouwmaterialen tot meubels. Sommige, zoals de stenen van Srubar, nemen zelfs levende cellen op in de uiteindelijke mix. Het resultaat zijn materialen met opvallende nieuwe mogelijkheden, zoals de innovaties die vorige week te zien waren op de Living Materials 2020-conferentie in Saarbrüken, Duitsland, toonden: landingsbanen van luchthavens die zichzelf opbouwen en levende verbanden die in het lichaam groeien. "Cellen zijn geweldige fabricagefabrieken", zegt Neel Joshi, een ELM-expert aan de Northeastern University. "We proberen ze te gebruiken om dingen te construeren die we willen." De mensheid heeft al lang chemicaliën uit microben geoogst, zoals alcohol en medicijnen. Maar ELM-onderzoekers schakelen microben in om dingen te bouwen. Neem stenen, normaal gemaakt van klei, zand, kalk en water, die worden gemengd, gevormd en gebakken tot meer dan 1000 ° C. Dat kost veel energie en genereert jaarlijks honderden miljoenen tonnen COXNUMX-uitstoot. Een bedrijf in Raleigh, North Carolina, genaamd bioMASON, was een van de eersten die onderzoek deed naar bacteriën in plaats van warmte, waarbij ze vertrouwden op de microben om voedingsstoffen om te zetten in calciumcarbonaat, dat zand verhardt tot een stevig constructiemateriaal bij kamertemperatuur. Nu nemen verschillende groepen het idee verder. "Kun je ergens een tijdelijke landingsbaan laten groeien door bacteriën in zand en gelatine te zaaien?" vraagt Sarah Glaven, een microbioloog en ELM-expert in de VS. Marine onderzoekslaboratorium. In juni 2019 deden onderzoekers van de Wright-Patterson Air Force Base in Ohio precies dat om een prototype van een startbaan van 232 vierkante meter te maken. De hoop, zegt Blake Bextine, die een ELM-programma voor de VS leidt Defense Advanced Research Projects Agency, is dat in plaats van tonnen materialen te vervoeren om expeditionaire vliegvelden op te zetten, militaire ingenieurs lokaal zand, grind en water zouden kunnen gebruiken en een paar vaten cementbacteriën zouden kunnen toepassen om in enkele dagen nieuwe landingsbanen te creëren. De stenen en het baancement houden geen levende cellen vast in de uiteindelijke structuur. Maar het team van Srubar zet die volgende stap. In hun zelfreproductie-stenen mengen onderzoekers een op voedingsstoffen gebaseerde gel met zand en inoculeren deze met bacteriën die calciumcarbonaat vormen. Ze regelen vervolgens de temperatuur en vochtigheid om de bacteriën levensvatbaar te houden. De onderzoekers konden hun oorspronkelijke steen in tweeën splitsen, extra zand, hydrogel en voedingsstoffen toevoegen, en toekijken hoe bacteriën in 6 uur tijd twee grote stenen groeiden. Na drie generaties kwamen ze uit op acht stenen, meldden ze in het 15 januari-nummer van Matter. (Zodra de bacteriën worden gedaan groeiende nieuwe bakstenen, kan het team van de temperatuur en vochtigheid thermostaat te bedienen.) Srubar noemt het “exponentiële fabricage van materiaal.” ELM-makers maken ook gebruik van microben om biomaterialen te maken voor gebruik in het menselijk lichaam. Microben scheiden van nature eiwitten uit die aan elkaar binden om een fysiek skelet te vormen. Meer bacteriën kunnen eraan hechten en gemeenschappelijke microbiële matten vormen die bekend staan als biofilms, die worden aangetroffen op oppervlakken van tanden tot scheepsrompen. Joshi's team ontwikkelt biofilms die de darmwand kunnen beschermen, die erodeert bij mensen met inflammatoire darmaandoeningen, waardoor pijnlijke zweren ontstaan. In Nature Communications van 6 december 2019 meldden ze dat een gemanipuleerde Escherichia coli in de ingewanden van muizen eiwitten produceerde die een beschermende matrix vormden, die het weefsel beschermde tegen chemicaliën die normaal gesproken zweren veroorzaken. Als de aanpak bij mensen werkt, kunnen artsen patiënten inoculeren met een gemanipuleerde vorm van een microbe die normaal gesproken in de darmen terechtkomt. Bij een ander medisch gebruik zouden bacteriën conventionele materialen in medicijnfabrieken kunnen veranderen. In de 2 december 2019 nummer van Nature Chemical Biology, bijvoorbeeld Christopher Voigt van het Massachusetts Institute of Technology en zijn collega's beschrijven het zaaien van een kunststof met bacteriesporen die voortdurend het genereren van bacteriën. De microben synthetiseren een antibacteriële verbinding die effectief is tegen Staphylococcus aureus, een gevaarlijke infectieuze bacterie. Een team van onderzoekers onder leiding van Chao Zhong van de ShanghaiTech University ontwierp biofilms voor een ander doel: het milieu ontgiften. Ze begonnen met de bacterie Bacillus subtilis, die een matrixvormend eiwit uitscheidt, TasA genaamd. Andere onderzoekers hadden aangetoond dat TasA gemakkelijk genetisch te manipuleren was om aan andere eiwitten te binden. Het team paste TasA aan om het een enzym te laten binden dat een giftige industriële verbinding genaamd mono (2-hydroxyethyltereftaalzuur) of MHET afbreekt. Vervolgens toonden ze aan dat biofilms gemaakt door de gemanipuleerde bacterie MHET kunnen afbreken - en dat biofilms gemaakt door een mix van twee gemanipuleerde stammen van B. subtilis zou een tweestaps afbraak van een organofosfaatpesticide genaamd paraoxon kunnen uitvoeren. De resultaten, die het team rapporteerde in het januarinummer van Nature Chemical Biology, werpen het vooruitzicht op levende muren die de lucht zuiveren. Regelgevingskwesties kunnen de voortgang echter vertragen. Veel van de bacteriën die ELM-onderzoekers hebben gebruikt, komen in de natuur voor en zouden niet moeten leiden tot toezicht door de toezichthouder. Maar genetisch gemanipuleerde organismen zullen dat wel doen - en het vooruitzicht van gemanipuleerde microben ingebed in, laten we zeggen, levende muren, zou regulatoren van streek kunnen maken.
Het niveau van verontreiniging met zware metalen in Australische tuinen wordt blootgelegd door een Macquarie University-programma dat duizenden grondmonsters test die door bezorgde burgers zijn ingezonden. Het verbouwen van je eigen groenten hoort gezond te zijn, maar hoeveel weet je van de grond waarin ze groeien? Er kunnen metaalverontreinigingen in zitten en deze kunnen in uw gewas terechtkomen. Gelukkig is er een gemakkelijke manier om erachter te komen of uw bodem in orde is met behulp van het VegeSafe-programma, een burgerwetenschappelijk onderzoek dat wordt uitgevoerd door medewerkers van Milieukunde van de Macquarie University in samenwerking met Olympus, die een draagbaar grondanalyseapparaat heeft vervaardigd. De bodem kan metaaldeeltjes uit vele bronnen opnemen en deze deeltjes kunnen vele jaren blijven bestaan, zegt professor Mark P Taylor, die directeur is van het Energy and Environmental Contaminants Research Center van Macquarie University. “Je tuingrond kan nog lood bevatten dat is afgezet voordat loodhoudende benzine in 2002 werd verboden, of restanten van oude loodverven. De toegestane limiet van lood in huisverf werd in 0.01 teruggebracht tot 1991 procent, vergeleken met maar liefst 50 procent vóór 1965, 'zei Taylor. “Lood is geen voedzaam sporenelement in je wortelen: het is een neurotoxine. Hersenschade door blootstelling aan lood is onomkeerbaar. “Andere metalen, zoals arseen, cadmium, chroom, koper, mangaan, nikkel en zink, zullen je ook niet goed doen als er hoge concentraties in je bodem zitten. Ze zijn misschien niet schadelijk voor volwassenen, maar kinderen zijn kwetsbaarder. De giftige doses zijn lager voor kleinere lichamen en kinderen zullen eerder hun vuile vingers in hun mond steken. " High-tech tests VegeSafe is een burgerwetenschappelijk programma, waarschijnlijk het grootste in zijn soort ter wereld, en wordt ondersteund door publieke donaties, zowel van fondsen als bodemmonsters. Leden van het publiek kunnen monsters van hun tuingrond opsturen voor analyse - en tot nu toe hebben meer dan 3000 mensen meer dan 15,000 bodemmonsters gestuurd. Het VegeSafe-team voert hoogtechnologische tests uit op deze monsters en geeft de afzenders een kort rapport, evenals advies over wat ze kunnen doen om het gevaar te verminderen als hun grond vervuild is. Het werk heeft wereldwijde belangstelling gewekt en de groep van Taylor heeft zich nu verenigd met onderzoekers in de VS om een interactief hulpmiddel voor het in kaart brengen van milieuverontreiniging in woonwijken te produceren. Het programma start begin 2020 ook in Nieuw-Zeeland. VegeSafe is onlangs benoemd tot Olympus Analytical Instrumentation's Research Partner of the year, als erkenning voor de wetenschappelijke en maatschappelijke waarde van het werk dat het uitvoert met behulp van röntgenfluorescentietechnologie. Als u zich zorgen over het risico van metaalverontreiniging, moet u regelen om de getest voordat het kopen of huren van een eigen bodem te krijgen, en voor het bouwen van een moestuin of kip run. U kunt ook testen organiseren voor huisverf van voor 1997, plafondstof van voor 2002 en alle regenwatertanks. Als de resultaten ongunstig zijn, zijn er een aantal dingen die u kunt doen om mogelijke schade tot een minimum te beperken.
