Uitgelicht deze week
Chloordioxide is een chemische verbinding met de formule ClO2. [1] Het is een synthetisch, groen-geelachtig gas met een chloorachtige, irriterende geur. Chloordioxide is een neutrale chloorverbinding, die zowel in zijn chemische structuur als in zijn gedrag sterk verschilt van elementair chloor. Chloordioxide is een klein, vluchtig en zeer sterk molecuul. In verdunde, waterige oplossingen is het een vrije radicaal. Bij hoge concentraties reageert het sterk met reductiemiddelen. Chloordioxide is een onstabiel gas dat uiteenvalt in chloorgas (Cl2), zuurstofgas (O2) en warmte. Wanneer het door zonlicht wordt gefoto-oxideerd, valt het uit elkaar. De eindproducten van chloordioxidereacties zijn chloride (Cl-), chloriet (ClO-) en chloraat (ClO3-). Bij -59°C wordt vast chloordioxide een roodachtige vloeistof. Bij 11°C verandert chloordioxide in gas. Het is 2 tot 4 keer dichter dan lucht. Als vloeistof heeft chloordioxide een grotere dichtheid dan water. Een van de belangrijkste eigenschappen van chloordioxide is de hoge oplosbaarheid in water, vooral in koud water. Het hydrolyseert niet wanneer het in het water komt; het blijft een opgelost gas in oplossing. Chloordioxide is ongeveer 10 keer beter oplosbaar in water dan chloor. Chloordioxide kan worden verwijderd door beluchting of kooldioxide. [2]
