Itinatampok ngayong linggo
Ang chlorine dioxide ay isang kemikal na tambalan na may pormula na ClO2. [1] Ito ay isang synthetic, berde-dilaw na gas na may mala-chlorine, nakakainis na amoy. Ang chlorine dioxide ay isang neutral na chlorine compound, na ibang-iba sa elementarya na chlorine, pareho sa kemikal na istraktura nito at sa pag-uugali nito. Ang chlorine dioxide ay isang maliit, pabagu-bago at napakalakas na molekula. Sa diluted, watery solutions ito ay isang free radical. Sa mataas na konsentrasyon, malakas itong tumutugon sa mga ahente ng pagbabawas. Ang chlorine dioxide ay isang hindi matatag na gas na naghihiwalay sa chlorine gas (Cl2), oxygen gas (O2) at init. Kapag ito ay na-photo-oxidized sa pamamagitan ng sikat ng araw, ito ay bumagsak. Ang mga huling produkto ng mga reaksyon ng chlorine dioxide ay chloride (Cl-), chlorite (ClO-) at chlorate (ClO3-). Sa –59°C, ang solid chlorine dioxide ay nagiging isang mapula-pula na likido. Sa 11°C ang chlorine dioxide ay nagiging gas. Ito ay 2 - 4 na beses na mas siksik kaysa sa hangin. Bilang isang likido, ang chlorine dioxide ay may mas malaking density kaysa sa tubig. Ang isa sa pinakamahalagang katangian ng chlorine dioxide ay ang mataas na solubility nito sa tubig, lalo na sa malamig na tubig. Ito ay hindi hydrolyse kapag ito ay pumasok sa tubig; ito ay nananatiling isang dissolved gas sa solusyon. Ang chlorine dioxide ay humigit-kumulang 10 beses na mas natutunaw sa tubig kaysa sa chlorine. Maaaring alisin ang chlorine dioxide sa pamamagitan ng aeration o carbon dioxide. [2]
