ο όγκος των αγώγιμων αεραγωγών από το εξωτερικό περιβάλλον (στη μύτη και το στόμα) μέχρι το επίπεδο στο οποίο το εισπνεόμενο αέριο ανταλλάσσει οξυγόνο και διοξείδιο του άνθρακα με το πνευμονικό τριχοειδές αίμα. Παλαιότερα εικαζόταν ότι εκτείνεται μέχρι την αρχή του κυψελιδικού επιθηλίου στα αναπνευστικά βρογχιόλια, αλλά πιο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι η αποτελεσματική ανταλλαγή αερίων εκτείνεται σε κάποια απόσταση μέχρι τους αγώγιμους αεραγωγούς με παχύτερα τοιχώματα λόγω της ταχείας διαμήκους ανάμειξης. Πρβλ.: κυψελιδικός νεκρός χώρος, φυσιολογικός νεκρός χώρος ΣΥΝ: ανατομικός αεραγωγός.