Μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενες κρίσεις που εμφανίζονται κατά τις πρώτες 4-6 εβδομάδες της ζωής παρά την κατά τα άλλα καλοήθη νεογνική πορεία. Έχουν εντοπιστεί αυτοσωματικές επικρατούσες οικογενείς και σποραδικές μορφές. Οι κρίσεις γενικά αποτελούνται από σύντομα επεισόδια τονικής στάσης και άλλων κινήσεων, άπνοια, αποκλίσεις στα μάτια και διακυμάνσεις της αρτηριακής πίεσης. Αυτά τείνουν να υποχωρούν μετά την 6η εβδομάδα της ζωής. Ο κίνδυνος εμφάνισης επιληψίας σε μεγαλύτερη ηλικία είναι μετρίως αυξημένος στην οικογενειακή μορφή αυτής της διαταραχής. (Neurologia 1996 Feb; 11(2):51-5).