Uitgelicht deze week
Simazine is een herbicide van de triazineklasse, met de molecuulformule C7H12ClN. [1] Onder normale omstandigheden is Simazine een wit kristallijn poeder. Bij vermenging met lucht kan het stof explosief zijn. Bij verhitting wordt Simazine afgebroken tot giftige dampen. Het smelt bij 225 graden Celsius. Simazine is niet erg oplosbaar in water, maar lost goed op in organische (koolstofhoudende) oplosmiddelen. [2] Net als atrazine, een verwant triazineherbicide, werkt het door de fotosynthese te remmen. Het blijft na toediening 2-7 maanden actief in de grond. [1]
Uitgelicht Artikelen
Het congres van Colombia heeft 12 jaar geduurd, maar de productie, verkoop en het gebruik van asbest is onlangs verboden vanwege de gevaren voor de gezondheid. Het verbod gaat in 2021 in en geeft lokale bedrijven die het mineraal in hun producten gebruiken een overgangsperiode van vijf jaar mogelijk om het gebruik van het mineraal dat bekend staat om onder meer longkanker te veroorzaken, geleidelijk af te schaffen. Voorafgaand aan de stemming hoorden de wetgevers burgers die ziek waren geworden door een verscheidenheid aan ziekten waarvan wordt aangenomen dat ze zijn veroorzaakt door asbest. Andere getuigen van het debat brachten beelden mee van dierbaren die stierven vanwege hun blootstelling aan het kankermineraal dat al lang in de bouw wordt gebruikt. De Tweede Kamer, die de eindstemming over de kwestie had, stemde unaniem in met het verbod, tot grote vreugde van de uitgenodigde slachtoffers. Ook werd de winning en export van het controversiële mineraal verboden. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie sterven jaarlijks meer dan 100,000 mensen als gevolg van hun blootstelling aan asbestvezels. Volgens website Pulzo kreeg het debat om asbest te verbieden steun nadat journaliste Ana Cecilia Niño ontdekte dat ze kanker kreeg als gevolg van het wonen naast een fabriek die het mineraal gebruikte en haar laatste dagen besteedde aan het campagne voeren om Colombia asbestvrij te maken. De journalist stierf in 2012. Ondanks decennia van civiele rechtszaken zijn lobbyisten uit de industrie er tot dusver in geslaagd om asbest legaal te houden in de Verenigde Staten. Ook is in de Europese Unie wetgeving om het gebruik van het controversiële mineraal te verbieden of te beperken moeilijk uit te voeren. Colombia is het zevende land ter wereld dat asbest volledig verbiedt.
3D-bioprinting is in opkomst als een veelbelovende methode voor het snel fabriceren van celbevattende constructies voor het ontwerpen van nieuwe, gezonde, functionele weefsels. Een van de grootste uitdagingen bij 3D-bioprinting is echter het gebrek aan controle over cellulaire functies. Groeifactoren, een speciale klasse van eiwitten, kunnen het lot en de functies van de cel bepalen. Deze groeifactoren kunnen echter niet gemakkelijk voor langere tijd in een 3D-geprinte structuur worden opgenomen. In een recente studie uitgevoerd bij Texas A&M, formuleerden onderzoekers in het laboratorium van Dr. Akhilesh K Gaharwar van het Department of Biomedical Engineering een bioink bestaande uit 2-D minerale nanodeeltjes om op precieze locaties te sekwestreren en 3D-printtherapie. Hun bevindingen zijn gepubliceerd in Advanced Healthcare Materials. Het team heeft een nieuwe klasse hydrogel bioinks ontworpen - 3D-structuren die aanzienlijke hoeveelheden water kunnen absorberen en vasthouden - geladen met therapeutische eiwitten. Deze bioink is gemaakt van een inert polymeer, polyethyleenglycol (PEG), en is voordelig voor tissue engineering omdat het het immuunsysteem niet prikkelt. Vanwege de lage viscositeit van de PEG-polymeeroplossing is het echter moeilijk om dit type polymeer 3D-printen. Om deze beperking te overwinnen, heeft het team ontdekt dat het combineren van PEG-polymeren met nanodeeltjes leidt tot een interessante klasse van bioink-hydrogels die celgroei kunnen ondersteunen en mogelijk een verbeterde bedrukbaarheid hebben in vergelijking met polymeerhydrogels op zichzelf. Deze nieuwe technologie, gebaseerd op een nanoklei-platform ontwikkeld door Gaharwar, assistent-professor, kan worden gebruikt voor nauwkeurige afzetting van eiwittherapie. Deze bioink-formulering heeft unieke afschuifverdunnende eigenschappen waardoor het materiaal kan worden geïnjecteerd, snel kan stoppen met stromen en vervolgens kan uitharden om op zijn plaats te blijven, wat zeer wenselijk is voor 3D-bioprinttoepassingen. "Deze formulering met behulp van nanoklei sekwestreert het therapeutische middel dat van belang is voor verhoogde celactiviteit en proliferatie", zei Dr. Charles W. Peak, senior auteur van het onderzoek. "Bovendien kan de langdurige afgifte van het bioactieve therapeutische middel de celmigratie binnen 3D-geprinte scaffolds verbeteren en kan het helpen bij een snelle vascularisatie van scaffolds." Gaharwar zei dat de langdurige toediening van het therapeuticum ook de totale kosten zou kunnen verlagen door de therapeutische concentratie te verlagen en de negatieve bijwerkingen die gepaard gaan met suprafysiologische doses te minimaliseren. "Al met al levert deze studie het bewijs van het principe om eiwittherapie in 3D af te drukken die kan worden gebruikt om celfuncties te controleren en te sturen", zei hij.
