Ang dami ng mga plastik sa ating karagatan—at sa buong mas malawak na natural na kapaligiran—ay napakalaki at tumataas araw-araw. Sa mabilis na paglaganap ng kamalayan at ang mga potensyal na panganib at panganib na mas bukas na tinatalakay sa pampublikong forum, ang ginintuang tanong ay nananatili, ano ang pinakamahusay na paraan upang masugpo ang sumasabog na krisis sa kapaligiran? At bilang isang sub-topic, paano ba talaga tumatagal ang plastic recycling?
Tayo bilang isang planeta ay gumagawa ng humigit-kumulang 300 milyong tonelada ng plastik taun-taon, at ang produksyon ay bumubuo ng halos 10% ng paggamit ng krudo sa mundo. Tinatantya ng Plastic Disclosure Project ng UN na 33% ng lahat ng ginawang plastic ay isang beses lang ginagamit.
Bagama't ang kapalaran ng karamihan sa plastic ay nasa mga landfill at incinerator, ang hindi nakolektang mga basura ay bumubuo ng 22% ng lahat ng plastic na basura—8 milyong tonelada nito ang pumapasok sa ating karagatan taun-taon. Para sa isang visual na konteksto, gunigunihin isang garbage truck na kasing laki ng New York City na nagdedeposito ng paghakot nito sa karagatan bawat minuto ng bawat araw sa loob ng isang buong taon.
Ang mga produktong plastik ay tinatayang tatagal ng hanggang 500 taon nang hindi nasisira, at, ayon sa OECD, 9% lamang ng plastik ang nire-recycle taun-taon. Ito ay isang maliit na halaga kumpara sa iba pang mga recyclable na materyales tulad ng salamin (25%), metal (35%), at papel (65%). Halos kalahati ng lahat ng plastic ay napupunta sa mga landfill, ngunit walang alinlangan na mas mahusay na mga alternatibo.
Ang pagsunog ng mga basurang plastik at paggamit ng nagreresultang enerhiya ay maaaring mukhang mabubuhay bilang isang alternatibo sa pagtatapon. Binabawasan nito ang mga basurang napupunta sa mga landfill at karagatan, at ang init na nabuo ay maaaring makagawa ng singaw para sa pagkonsumo ng kuryente sa bahay, bilang alternatibo sa mga hilaw na fossil fuel. Gayunpaman, humigit-kumulang 10–15% ng kabuuang masa ng nasunog na plastik ay nagiging nakakalason na abo, na inilalabas sa hangin na ating nilalanghap.
Ang mga produktong ito sa plastic ash ay maaaring makapinsala sa kapaligiran at kalusugan ng tao, pati na rin ang kontribusyon sa mga kadahilanan sa pagbabago ng klima.
Narinig na nating lahat ang payo na 'bawasan, muling gamitin, i-recycle' ang ating mga plastik, ngunit ito ay naglalagay ng responsibilidad sa mga indibidwal, sa halip na mga industriya. Dahil kulang pa rin ang imprastraktura sa pag-recycle sa maraming rehiyon, ang mass production ng biodegradable o compostable na plastik ay parang ang pinakamahusay na alternatibo. Gayunpaman, ang mga produktong nabubulok ay hindi pa rin maayos na kinokontrol, at ang terminong 'nabubulok' ay hindi masyadong natukoy.
Ang mga biodegradable na plastik ay maaaring gawin mula sa parehong nababagong biological na materyales at mula sa fossil fuel. Sa ilalim ng naaangkop na mga kondisyon, ang mga ito ay maaaring hatiin sa pamamagitan ng mga enzyme at microbes upang gawing mas maliliit na molekula ang malalaking polimer tulad ng methane, carbon dioxide, at tubig. Halos isang porsyento lamang ng kabuuang plastik na ginawa ang biodegradable o bio based.
Ang isang maling kuru-kuro ay ang mga biodegradable na plastik ay kapareho ng bioplastics. Ito ay hindi totoo. Ginawa mula sa mga materyal na nakabatay sa halaman sa halip na langis, ang bioplastics ay nakikita bilang isang nababagong alternatibo sa tradisyonal na plastik. Ang isa sa mga pinakamalaking contenders ay polylactic acid, o PLA, na maaaring gawin mula sa mais o tubo. Gayunpaman, maaari pa ring magtayo ang PLA sa mga landfill kung hindi maayos na itatapon. Maaari itong mabulok sa loob ng tatlong buwan sa ilalim ng mga kondisyong pang-industriya na pag-compost, ngunit sa isang tradisyunal na landfill ay maaari pa ring tumagal kahit saan mula 100 hanggang 1000 taon, katulad ng mga tradisyonal na plastik.
Ang tradisyunal na mekanikal na pag-recycle ay parang napakasimple, ngunit, sa katotohanan, ito ay magastos at nakakaubos ng oras para sa maliit na kabuuang kita. Ang mga plastik na produkto ay maaaring matunaw upang mabuo muli, ngunit dapat itong linisin nang lubusan at pag-uri-uriin ayon sa uri ng polimer muna.
Bukod sa mga isyu sa logistik, ang isa pang problema na dulot ng mekanikal na pag-recycle ay ang panghuling produkto ay bihirang kasing ganda ng mga nasasakupan nito. Ang bawat cycle ng pagkatunaw at muling paghubog ay maaaring magdulot ng mga di-kasakdalan at kahinaan sa panghuling produkto, na nagbibigay-daan lamang sa ilang paggamit bago ito tuluyang itapon.
Habang ang pagsusunog ng mga basurang plastik ay technically isang uri ng conversion ng kemikal, ang mga bagong pag-unlad ay nakahanap ng mga paraan upang mabawi ang higit pa sa thermal energy.
Maaaring hatiin ng catalytic at pyrolytic chemical recycling ang mahabang polymer chain ng mga plastic sa mga monomer (iisang unit kung saan nabuo ang polymers) at mabawi ang mga ito sa mga bagong polymer o iba pang mga kemikal nang buo. Ito ay naiiba sa pagtunaw ng plastik sa mga pellet at muling paghubog sa mga ito upang maging magagamit na mga produkto. Ang mga reforming polymer sa antas ng molekular ay nagpapahintulot sa mga impurities na balewalain at ang mga de-kalidad na produkto ay magreresulta mula sa proseso nang paulit-ulit.
Ang mga gastos at praktikalidad ng pagre-recycle ng kemikal na plastik sa wastong pang-industriya na sukat ay hindi pa ganap na nalalaman, ngunit marahil ang problema sa plastik ay malapit nang malutas para sa kabutihan. Sana nga!
Nag-aalala tungkol sa kapalaran ng iyong mga kemikal? Nandito kami para tumulong. Sa Chemwatch mayroon kaming hanay ng mga eksperto na sumasaklaw sa lahat ng larangan ng pamamahala ng kemikal, mula sa pag-iimbak ng kemikal hanggang sa Pagtatasa ng Panganib hanggang sa heat mapping, eLearning at higit pa. Makipag-ugnayan sa amin ngayon para malaman ang higit pa sa sa***@ch*******.net.
Pinagmumulan:
