Czy na kole podbiegunowym naprawdę istnieje skarbiec końca świata?
18/05/2022
To nie jest schron przeciwbombowy, ani nie jest prosto z odcinka Doomsday Preppers. Ale tak, to prawda — na południe od 80 równoleżnika na archipelagu Svalbard znajduje się twierdza „zasobów genetycznych” — Svalbard Global Seed Vault.
Svalbard był pierwotnie niezależną bazą wielorybniczą, dopóki nie został włączony do Królestwa Norwegii na początku XX wieku.
Ponieważ rzekomy koniec świata jest przepowiadany co kilka lat, zabezpieczenie zasobów globalnych na przyszłość stało się ważniejszym priorytetem – szczególnie w przypadku biologów. Niedobór żywności i eliminacja gatunków to dwa z największych problemów, które pojawiają się, ponieważ konsekwencje zmieniającego się klimatu stają się coraz bardziej drastyczne, zagrażając dużej różnorodności biologicznej na świecie.
W odpowiedzi na tę ogólnoświatową troskę i mając na celu zachowanie jak największej części naszej dzisiejszej różnorodności, w 2008 r. oficjalnie otwarto Svalbard Global Seed Vault (SGSV). 14 lat później w potocznie nazwanym „Doomsday Vault” znajduje się ponad 1 milion różnych próbek roślin, z rygorystycznymi protokołami ochronnymi i zabezpieczającymi, aby zapewnić, że nic i nikt nie może go narazić.
Dlaczego Svalbard?
Svalbard to seria wysp na Oceanie Arktycznym, w połowie drogi między północnym krańcem Norwegii a biegunem północnym. Największa wyspa, Spitsbergen, zamieszkuje większość ludności tego terytorium — prawie 3000 osób — z których większość pracuje przy wydobyciu węgla lub prowadzi badania naukowe. Krypta nasienna jest zbudowana 150 mw zboczu góry Platåberget, zaledwie kilka kilometrów od głównej osady Longyearbyen.
Inicjatywa rozpoczęła się w latach 1980-tych, kiedy Nordycki Bank Genów zaczął zbierać zamrożone nasiona w opuszczonej kopalni węgla na Spitsbergenie jako zapasowy magazyn. Globalna świadomość i autorytet wzrosły następnie, gdy w 2001 r. ratyfikowano Międzynarodowy Traktat o Roślinnych Zasobach Genetycznych dla Wyżywienia i Rolnictwa (ITPGRFA).
Globalna przechowalnia nasion została oficjalnie otwarta 26 lutego 2008 roku.
Miejsce na Spitsbergenie uznano za odpowiednie na stałe miejsce składowania z kilku powodów. Teren położony jest 130 m n.p.m., więc pozostanie suchy nawet w przypadku katastrofalnego podniesienia się poziomu oceanu. Same pomieszczenia skarbca są chłodzone w optymalnej temperaturze -18°C, jednak wieczna zmarzlina oznacza, że otaczające góry unoszą się w temperaturze -3°C, co zapewni bezpieczeństwo nasionom nawet w przypadku awarii systemów chłodniczych. Skarbiec jest niezwykle bezpieczny i odległy, i istnieje małe prawdopodobieństwo, że zostanie złapany w walce z jakimikolwiek globalnymi konfliktami. Ponadto w pobliżu archipelagu nie ma aktywności tektonicznej, więc ryzyko zakłóceń spowodowanych klęską żywiołową jest niskie.
Dlaczego nasiona?
Zmiana klimatu zagraża wielu aspektom życia, jakie znamy. W obliczu częstszych ekstremalnych zjawisk pogodowych i podnoszenia się poziomu mórz globalne rolnictwo potrzebuje wsparcia, aby utrzymać obecny poziom produkcji żywności i bioróżnorodności.
Różnorodność rolnicza, a nie klonowanie i chów wsobny, jest niezbędna do zapewnienia kontynuacji gatunków i zapobiegania wymieraniu — z tego powodu tak ważne są banki magazynowe materiału genetycznego. SGSV koncentruje się głównie na produktach nasiennych (a nie na wszystkich roślinach), aby zapewnić stałe globalne bezpieczeństwo żywnościowe i zachować różnorodność roślin. Pamięć podręczna nasion zapewni możliwość prowadzenia badań hodowlanych i modyfikacji genetycznych, ponieważ globalne warunki wzrostu zmieniają się w czasie.
Banki genów, takie jak skarbiec, oszczędzają naukowcom lat pracy nóg, ponieważ gatunki są łatwo dostępne do badań, w porównaniu z pobieraniem próbek indywidualnie dla każdego przypadku.
Svalbard Global Seed Vault zawiera ponad 13,000 XNUMX lat historii rolnictwa.
SGSV może być największym skarbcem tego rodzaju, ale na całym świecie istnieje ponad 1700 wersji tej koncepcji. Svalbard można uznać za kopię zapasową wszystkich tych obiektów, hostując duplikaty, a nie unikalne próbki nasion. Ani Norwegia, ani SGSV nie są właścicielami żadnej z próbek — raczej należą one do deponujących banków genów i zostały po prostu powierzone do skarbca na przechowanie. SGSV może pomieścić 4.5 miliona próbek nasion, średnio 500 nasion na próbkę.
Chemwatch jest tutaj, aby pomóc
Jeśli szukasz własnych rozwiązań z myślą o przyszłości i przechowywaniu, jesteśmy tutaj, aby Ci pomóc. Na Chemwatch mamy szereg ekspertów obejmujących wszystkie dziedziny zarządzania chemikaliami, od mapowania ciepła, przez ocenę ryzyka, magazynowanie chemikaliów, eLearning i nie tylko. Skontaktuj się z nami już dziś, aby dowiedzieć się więcej pod adresem sa***@ch**********.net.
Jako naukowcy, którzy ewoluują wraz z technologią, traktujemy innowacje jako sposób na życie, życie, które poświęcamy poprawie i postępowi w zakresie bezpieczeństwa, zdrowia i środowiska.
Ta strona korzysta z plików cookie, abyśmy mogli zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o plikach cookie są przechowywane w przeglądarce użytkownika i służą do wykonywania funkcji, takich jak rozpoznawanie użytkownika po powrocie do naszej witryny i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla niego najbardziej interesujące i użyteczne.
Ściśle niezbędne pliki cookie
Ściśle niezbędne pliki cookie powinny być włączone przez cały czas, abyśmy mogli zapisać preferencje dotyczące ustawień plików cookie.
Jeśli wyłączysz ten plik cookie, nie będziemy mogli zapisać Twoich preferencji. Oznacza to, że za każdym razem, gdy odwiedzasz tę stronę, musisz ponownie włączyć lub wyłączyć pliki cookie.
Pliki cookie stron trzecich
Ta strona korzysta z Google Analytics do zbierania anonimowych informacji, takich jak liczba odwiedzających witrynę i najpopularniejsze strony.
Włączenie obsługi tego pliku cookie pomaga nam ulepszać naszą stronę internetową.
Włącz najpierw Strictly Necessary Cookies, abyśmy mogli zapisać Twoje preferencje!
