Polecane w tym tygodniu
Wodorowęglan sodu, znany również jako soda oczyszczona lub wodorowęglan sody, jest rozpuszczalnym, bezwonnym białym butanonem — znanym również jako keton metylowo-etylowy (MEK) — jest bezbarwnym płynnym związkiem organicznym. Wzór chemiczny MEK to C4H8O lub CH3COCO2CH3. Ma słodki ostry zapach, przypominający aceton lub miętę. Związek naturalnie występuje w niektórych owocach i warzywach w śladowych ilościach, jednak zazwyczaj jest produkowany na skalę przemysłową do zastosowań chemicznych. Butanon można również znaleźć w powietrzu jako produkt uboczny w spalinach samochodów osobowych i ciężarowych. Jest rozpuszczalny w wodzie [1,2].
Wyróżniony Artykuły
Opakowania do żywności odgrywają kluczową rolę w zrównoważonym rozwoju systemów żywnościowych. Komisja dokona przeglądu przepisów dotyczących materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, aby poprawić bezpieczeństwo żywności i zdrowie publiczne (w szczególności poprzez ograniczenie stosowania niebezpiecznych chemikaliów), wspierać stosowanie innowacyjnych i zrównoważonych rozwiązań w zakresie opakowań wykorzystujących materiały przyjazne dla środowiska, nadające się do ponownego użycia i recyklingu oraz przyczynić się do ograniczenia marnowania żywności. Ponadto, w ramach ogłoszonej w CEAP inicjatywy na rzecz zrównoważonych produktów, będzie pracować nad inicjatywą legislacyjną dotyczącą ponownego wykorzystania w usługach gastronomicznych w celu zastąpienia jednorazowych opakowań żywności i sztućców produktami wielokrotnego użytku.
https://ec.europa.eu/info/sites/info/files/communication-annex-farm-fork-green-deal_en.pdf
Podobnie jak ludzie, panele słoneczne nie działają dobrze, gdy są przegrzane. Teraz naukowcy znaleźli sposób, aby je „pocić” – pozwalając im się ochłodzić i zwiększyć moc wyjściową. To „prosty, elegancki i skuteczny [sposób] modernizacji istniejących paneli z ogniwami słonecznymi w celu natychmiastowego zwiększenia wydajności”, mówi Liangbing Hu, naukowiec zajmujący się materiałami na University of Maryland, College Park. Obecnie na całym świecie istnieje ponad 600 gigawatów energii słonecznej, co zapewnia 3% światowego zapotrzebowania na energię elektryczną. Przepustowość ta ma wzrosnąć pięciokrotnie w ciągu następnej dekady. Większość używa krzemu do przekształcania światła słonecznego w energię elektryczną. Ale typowe ogniwa krzemowe przetwarzają tylko 20% energii słonecznej, która je uderza w prąd. Znaczna część reszty zamienia się w ciepło, które może ogrzać panele nawet o 40°C. A z każdym stopniem temperatury powyżej 25°C wydajność panelu spada. W dziedzinie, w której inżynierowie walczą o każde 0.1% wzrostu wydajności konwersji energii, nawet 1% wzrost byłby dobrodziejstwem ekonomicznym, mówi Jun Zhou, materiałoznawca z Huazhong University of Science and Technology. Kilkadziesiąt lat temu naukowcy wykazali, że chłodzenie paneli słonecznych wodą może zapewnić taką korzyść. Obecnie niektóre firmy sprzedają nawet systemy chłodzone wodą. Ale te konfiguracje wymagają dużej ilości dostępnych zbiorników na wodę i zbiorników, rur i pomp. Jest to mało przydatne w suchych regionach i krajach rozwijających się z niewielką infrastrukturą. Wejdź do atmosferycznego kolektora wody. W ostatnich latach naukowcy opracowali materiały, które mogą zasysać parę wodną z powietrza i skraplać ją w płynną wodę do picia. Do najlepszych należy żel, który silnie pochłania parę wodną w nocy, kiedy powietrze jest chłodne, a wilgotność wysoka. Żel - mieszanka nanorurek węglowych w polimerach z przyciągającą wodę solą chlorku wapnia - powoduje kondensację pary w kropelki, które utrzymuje żel. Gdy ciepło wzrasta w ciągu dnia, żel uwalnia parę wodną. W przypadku przykrycia przezroczystym tworzywem sztucznym uwolniona para zostaje uwięziona, skrapla się z powrotem do ciekłej wody i przepływa do pojemnika do przechowywania. Peng Wang, inżynier środowiska z Politechniki w Hongkongu, wraz ze współpracownikami wymyślili inne zastosowanie skondensowanej wody: chłodziwo do paneli słonecznych. Tak więc naukowcy przycisnęli arkusz żelu o grubości 1 centymetra do spodu standardowego krzemowego panelu słonecznego. Ich pomysł polegał na tym, że w ciągu dnia żel będzie pobierał ciepło z panelu słonecznego, aby odparować wodę, którą wyciągnął z powietrza poprzedniej nocy, uwalniając parę przez dno żelu. Parująca woda chłodziłaby panel słoneczny, ponieważ pot parujący ze skóry chłodzi nas. Naukowcy odkryli, że ilość potrzebnego im żelu zależała przede wszystkim od wilgotności otoczenia. W środowisku pustynnym o wilgotności 35% panel słoneczny o powierzchni 1 metra kwadratowego wymagał 1 kilograma żelu do jego schłodzenia, podczas gdy w zaparowanym obszarze o wilgotności 80% wymagane było tylko 0.3 kilograma żelu na metr kwadratowy panelu. Wynik w obu przypadkach: Temperatura chłodzonego wodą panelu słonecznego spadła aż o 10°C. A moc wyjściowa chłodzonych paneli wzrosła średnio o 15% i do 19% w jednym teście zewnętrznym, w którym wiatr prawdopodobnie wzmocnił efekt chłodzenia, Wang i jego współpracownicy donoszą dzisiaj w Nature Sustainability. „Wzrost wydajności jest znaczny” — mówi Zhou. Zwraca jednak uwagę, że deszcz może rozpuścić chlorek wapnia w żelu, zmniejszając jego zdolność przyciągania wody. Wang zgadza się, ale zauważa, że hydrożel znajduje się pod panelem słonecznym, co powinno chronić go przed deszczem. On i jego koledzy pracują również nad żelem drugiej generacji, który nie powinien ulegać degradacji, nawet gdy jest mokry. Inną opcją projektową, mówi Wang, jest konfiguracja, która może uwięzić i ponownie skondensować wodę po jej odparowaniu z żelu. Mówi, że ta woda może być wykorzystana do czyszczenia kurzu gromadzącego się na panelach słonecznych, rozwiązując jednocześnie drugi problem zużycia energii.
https://www.sciencemag.org/news/2020/05/new-solar-panels-suck-water-air-cool-themselves-down
