ਇੱਕ ਬਿਮਾਰੀ-ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿਧੀ ਇਸ ਨਿਰੀਖਣ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹੈ ਕਿ ਜੋਖਮ ਦੇ ਕਾਰਕਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸੰਪੂਰਨ ਕਟੌਤੀਆਂ ਲਈ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਅਨੁਪਾਤਕ ਕਮੀ ਜੋਖਮ ਕਾਰਕ ਦੇ ਪੱਧਰ ਤੋਂ ਸੁਤੰਤਰ ਹੈ: ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ 10 mmHg ਦੁਆਰਾ ਸਿਸਟੋਲਿਕ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣਾ ਦਿਲ ਦੇ ਦੌਰੇ ਦੇ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਉਸੇ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਦੀ ਕਮੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਇਲਾਜ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪੱਧਰਾਂ 'ਤੇ ਸਟ੍ਰੋਕ। ਅਜਿਹੇ ਜੋਖਮ ਕਾਰਕਾਂ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਦੇ ਲਾਭ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਸੰਪੂਰਨ ਜੋਖਮ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਖਾਸ ਜੋਖਮ ਕਾਰਕਾਂ ਦੇ ਇਲਾਜ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ 'ਤੇ ਨਹੀਂ। ਇਹ ਹਰੇਕ ਕਾਰਕ (ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ, ਕੋਲੇਸਟ੍ਰੋਲ ਪੱਧਰ) ਲਈ ਇੱਕ ਥ੍ਰੈਸ਼ਹੋਲਡ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਜੋਖਮ ਕਾਰਕ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਦੇ ਨਾਲ ਉਲਟ ਹੈ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਇਲਾਜਯੋਗ ਅਸਧਾਰਨਤਾ (ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਹਾਈਪਰਟੈਨਸ਼ਨ, ਹਾਈਪਰਲਿਪੀਡਮੀਆ) ਮੌਜੂਦ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੰਪੂਰਨ ਜੋਖਮ ਅਣ-ਸੋਧਣਯੋਗ ਜੋਖਮ ਕਾਰਕਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਮਰ, ਲਿੰਗ, ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੁਆਰਾ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਿਸ਼ਚਤ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੂਰੀ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 5 ਜਾਂ 10 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਹੋਣ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸੰਪੂਰਨ ਜੋਖਮ ਪਹੁੰਚ ਦੇ ਤਹਿਤ, ਐਲੀਵੇਟਿਡ ਬਲੱਡ ਪ੍ਰੈਸ਼ਰ ਜਾਂ ਸੀਰਮ ਕੋਲੇਸਟ੍ਰੋਲ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਜੋਖਮ ਕਾਰਕ ਦੇ ਪੱਧਰ ਦੀ ਬਜਾਏ ਜੋਖਮ ਦੇ ਅਨੁਮਾਨਿਤ ਸਮੁੱਚੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਨ ਜੋਖਮ ਪਹੁੰਚ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਜਨਤਕ ਸਿਹਤ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰੋਕਥਾਮ ਵਾਲੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਲਈ ਸਰੋਤਾਂ ਦੀ ਵੰਡ ਜਾਇਜ਼ ਹੈ।