Ang kalunos-lunos na kwento ng thalidomide ay isa sa mga pinaka-nakakatakot na kaso ng isang maliwanag na nakakagulat na gamot na naging medikal na sakuna, ang mapangwasak na mga kahihinatnan nito ay naroroon pa rin hanggang ngayon.
Ang gamot ay unang inilabas noong 1957 ng German pharmaceutical company na Chemie Grünenthal, at ibinebenta bilang isang non-barbiturate, over-the-counter na gamot na pampakalma. Sa lalong madaling panahon pagkatapos ng paglabas nito, ito ay natagpuan na mabisa sa paggamot sa sipon, trangkaso, pagduduwal at morning sickness sa mga buntis na kababaihan. Nagbigay ito ng reputasyon sa thalidomide bilang isang 'kamangha-manghang gamot' at nagresulta sa pagtaas ng katanyagan at malawakang paggamit nito.
Hindi alam ng mga manggagamot noong panahong iyon na ang pagrereseta ng thalidomide sa mga buntis na kababaihan ay magreresulta sa isa sa pinakamalaking medikal na sakuna sa modernong kasaysayan. Higit sa 10,000 mga sanggol na ipinanganak sa mga ina na gumamit ng gamot ay nakaranas ng iba't ibang malalang epekto sa kalusugan. Bilang karagdagan, ang isang malaking bilang ng mga miscarriages ay pinaniniwalaan din na sanhi ng gamot.
Ang mga modernong gamot ay sumasailalim sa maraming antas ng pagsusuri sa gamot sa mga pagsubok sa hayop at klinikal bago sila maaprubahan para sa paggamit ng tao, ngunit ang ganitong uri ng mahigpit na pagsusuri sa gamot ay hindi naganap noong kalagitnaan ng ikadalawampu siglo.
Bilang resulta, ang thalidomide ay inaprubahan para sa paggamit batay sa mga resulta ng isang pangunahing pagsubok—ang LD50 test (ang nakamamatay na dosis 50 na pagsubok)—na sumusukat sa toxicity. Mas partikular, sinusukat nito kung gaano kabilis papatayin ng isang substance ang isang grupo ng 60–100 hayop. Natuklasan ng mga siyentipiko na halos imposibleng bigyan ang mga hayop ng nakamamatay na dosis ng thalidomide, at dahil dito, ang thalidomide ay itinuring na ligtas para sa paggamit sa iba't ibang demograpiko, kabilang ang mga buntis na kababaihan. Ang kalunos-lunos na paglalahat na ito ay ginawa sa kabila ng kawalan ng anumang partikular na pagsubok sa partikular na grupong ito ng mga tao.
Tinanggihan ni Dr Frances Oldham Kelsey, ang FDA pharmacologist na responsable sa pag-apruba ng mga lisensya ng gamot sa USA, ang kahilingan para sa paggamit at pamamahagi ng thalidomide sa buong US. Nagkaroon siya ng mga alalahanin tungkol sa mga ulat ng peripheral neuropathy sa mga umiinom ng gamot, pati na rin ang mga potensyal na epekto nito sa fetus dahil sa kakulangan ng pagsusuri. Dahil sa desisyon ni Dr Kelsey, hindi direktang kasangkot ang US sa krisis ng thalidomide.
Noong 1962, ang Drug Efficacy Amendment ay ipinakilala sa FDA. Ang pag-amyenda na ito ay nangangailangan ng mga kumpanya ng gamot na magbigay ng katibayan na ang kanilang gamot ay mabisa at ligtas bago ang pag-apruba, at na ang pag-advertise ng gamot ay nagbubunyag ng lahat ng mga side effect.
Nakakaapekto ang Thalidomide sa maraming bahagi ng katawan, kabilang ang mga paa, paningin, pandinig, mga panloob na organo at utak.
Ang isang tanda ng thalidomide ay ang upper limb phocomelia na nailalarawan sa pamamagitan ng hindi tamang pag-unlad ng mahabang buto sa mga limbs. Bilang resulta, ang mga kamay ay maaaring direktang nakakabit sa mga balikat at paa sa pelvis. Ang mga daliri ay maaari ding nawawala o pinagsama.
Kasama sa iba pang epekto sa kalusugan ang kawalan o malformation ng panlabas na tainga, na maaaring magresulta sa pagkabingi o kapansanan sa pandinig. Kasama sa mga epekto ng thalidomide sa mata ang maliliit na mata, kawalan ng eyeball at mahinang paningin.
Sa una, ang gamot ay pinaniniwalaan na nakakapinsala sa embryo lamang kung kinuha 20 hanggang 37 araw pagkatapos ng paglilihi. Ito ay itinuturing na ligtas kapag kinuha bago o pagkatapos ng panahong ito. Gayunpaman, natuklasan ng mga kasunod na pag-aaral na ang maagang pagkakalantad sa mga daga ay nagdulot ng pagkalaglag at huli na pagkakalantad ay humantong sa pinsala sa utak. Kaya naman, sa kabila ng naunang ebidensya, walang ligtas na panahon para uminom ng gamot kapag buntis.
Dahil ang thalidomide ay may napakaraming sari-saring epekto sa mga tao, tumagal ng maraming taon ang mga doktor, mananaliksik at iba pang medikal na propesyonal upang mahanap ang koneksyon sa pagitan ng lahat ng mga epektong ito at ng gamot mismo.
Dahil sa malawakang paggamit ng gamot—ibinenta ito sa 46 na bansa, sa ilalim ng hindi bababa sa 37 iba't ibang pangalan ng kalakalan—na tumagal ng limang taon upang itugma ang tila walang kaugnayang mga sintomas sa iisang dahilan.
Sa sandaling nahayag ang mapangwasak na mga epekto, ang thalidomide ay nakuha mula sa mga istante ng Aleman noong 1961 at pagkatapos noon ay sumunod ang UK. Sa kasamaang palad, ang gamot ay nanatili sa mga cabinet ng gamot sa buong mundo sa ilalim ng iba't ibang mga pangalan ng kalakalan nito sa loob ng maraming taon.
Sa kabila ng kontrobersyal na nakaraan nito, ginagamit pa rin ang thalidomide hanggang ngayon—kahit hindi para sa parehong dahilan o sa parehong paraan na ginamit ito noon.
Sa ngayon, ang gamot ay ginagamit upang gamutin ang dalawang pangunahing medikal na isyu: ketong at multiple myeloma, isang uri ng kanser sa dugo. Ang mga anti-inflammatory properties nito ay ginagawa itong angkop para sa paggamot ng mga sugat sa balat na likha ng ketong. Ang mga anti-angiogenic properties nito ay ginagawa itong epektibo sa pagpigil sa paglaki at metastasis ng mga cancerous na tumor.
Kung ang isang doktor ay nagpasiya na ang thalidomide ay ang tamang kurso ng gamot, ang mga pasyente ay makakatanggap ng isang pakete ng impormasyon at kinakailangang pumirma sa isang form ng pahintulot na sumasang-ayon sa mga tuntunin ng pag-inom ng gamot. Kung ang isang babae ay umiinom ng gamot, kailangan niyang gumamit ng dalawang paraan ng pagpipigil sa pagbubuntis at magkaroon ng regular na pagsusuri sa pagbubuntis. Kung ang isang lalaki ay umiinom ng thalidomide, dapat siyang magsuot ng condom habang nakikipagtalik.
Ang paghinto ng thalidomide dahil sa mga epekto nito sa mga buntis na kababaihan ay nakalulungkot na hindi nagtapos sa mga sanggol na ipinanganak na may mga isyu sa kalusugan na nauugnay sa thalidomide. Sa Brazil, kung saan ginagamit ang gamot upang gamutin ang ketong, aabot sa 1,000 katao ang ipinanganak na may thalidomide syndrome mula noong inalis ang gamot mula sa paggamit sa mga buntis na kababaihan noong 1960s.
Ayon kay Claudia Marques Maximino, Presidente ng Brazilian Association of Thalidomide Syndrome Victims (ABPST), ito ay kadalasang dahil sa kamangmangan at kawalan ng edukasyon. Ang isang guhit ng isang buntis na may krus sa ibabaw nito ay makikita sa mga lalagyan ng gamot bilang babala na huwag uminom ng thalidomide kung buntis. Sa kasamaang palad, ang ilang mga tao ay nagkamali sa pagbibigay kahulugan sa larawang ito na nangangahulugan na ang gamot ay tumulong sa pagpapalaglag. Ang mga taong ito ay umiinom ng gamot sa panahon ng pagbubuntis, umaasa na ito ay magdudulot ng pagkalaglag at nagresulta ito sa patuloy na panganganak na apektado ng thalidomide sa Brazil.
Ang kwentong thalidomide ay hindi na bago, at 63 taon pagkatapos ng katotohanan, nagsisilbi pa rin itong isang mapangwasak na paalala ng kahalagahan ng tumpak at masusing pagsusuri sa droga.
Kung mayroon kang anumang mga katanungan tungkol sa kaligtasan, pag-iimbak at pag-label ng iyong mga kemikal, mangyaring huwag mag-atubiling makipag-ugnay sa amin. Ang aming palakaibigan at may karanasan na kawani ay kumukuha ng mga taon ng kaalaman at karanasan upang mag-alok ng pinakabagong impormasyon sa industriya at payo kung paano manatiling ligtas at sumunod sa mga regulasyong kemikal.
Pinagmumulan ng:
