Ngayon higit kailanman, alam nating lahat ang mga negatibong epekto sa kapaligiran na dulot ng ating modernong pamumuhay. Gayunpaman, pagdating sa pag-recycle, karamihan sa mga tao ay karaniwang iniisip ang mga bote ng papel at plastik na inilalagay namin sa aming mga recycling bin sa gilid ng bangketa tuwing dalawang linggo. Hindi gaanong iniisip ang pag-recycle ng mga elektronikong kalakal at, bilang resulta, ang pagdami ng elektronikong basura (e-waste) ay naging isyu ng pandaigdigang kahalagahan, at ang pangangailangan para sa e-recycling ay lumalaki nang husto.
Tuklasin ng artikulong ito kung ano ang nangyayari sa mga electronics na hindi na natin gusto, kung bakit ang e-waste ay isang pandaigdigang isyu, at ang mga hakbang na maaari nating gawin para matugunan ang isyu.
Ang e-waste ay tumutukoy sa lahat ng produktong elektroniko na umabot na sa katapusan ng kanilang inaakalang kapaki-pakinabang na buhay. Kasama sa mga karaniwang halimbawa ng e-waste ang mga mobile phone, computer, telebisyon, monitor, printer at microwave. Gayunpaman, ang kahulugan ay umaabot sa anumang produkto na may baterya o plug.
Bagama't ang teknolohiyang ito ay nagbibigay ng hindi maikakaila na mga benepisyo kabilang ang entertainment, kaginhawahan at kahusayan, ang kasalukuyang mga rate at paraan ng pagtatapon ng mga elektronikong kalakal ay sadyang hindi napapanatiling.
Maraming mga produktong elektroniko ang kinabibilangan ng mga sangkap na naglalaman ng mahahalagang mapagkukunan, ang ilan sa mga ito ay itinuturing na nakakalason at mapanganib. Ang proseso ng e-recycling ay nagsasangkot ng pag-convert ng mga produktong e-waste na ito sa mga materyales na magagamit muli. Sa pamamagitan ng pagbawi sa maraming mahahalagang bahagi at pag-alis ng mga potensyal na mapanganib at nakakalason na materyales, pinipigilan ng e-recycling ang mga pollutant na ito na mapunta sa mga landfill at maapektuhan ang kapaligiran.
Ang mga monitor ng CRT, halimbawa, ay maaaring isang relic ng nakaraan, na pinalitan ng mga LED monitor, gayunpaman, naglalaman ang mga ito ng nakakalason na lead, cadmium, barium, at fluorescent powder na tumatagos sa lupa at mga daluyan ng tubig at nagpaparumi sa hangin ng mga dumpsite na kanilang nauwi sa, nakakaapekto sa kalusugan ng mga ecosystem at, bilang resulta, ang mga tao sa malapit.
Ano ang Lawak ng Epekto?
Ang bayan ng Guiyu, China ay dating itinuturing na kabisera ng e-waste ng mundo, na may tinatayang 70% ng e-waste sa mundo na dumadaan sa bayan sa isang punto para ma-recycle. Marahil ay hindi rin nagkataon na ang mga kababaihan ng Guiyu ay anim na beses na mas malamang na makaranas ng pagkakuha at 70% ng mga bata ay nagpapakita ng hindi malusog na antas ng tingga sa kanilang dugo. Kinilala ng gobyerno ng China ang mga masasamang epekto na idinulot ng mga kagawiang ito sa kanilang mga tao, at ang mga lungsod sa buong bansa ay nililinis sa hangaring mabawi ang isyu.
Ang mga gastos sa kapaligiran ng e-waste ay kitang-kita at sinamahan ng makabuluhang gastos sa ekonomiya.
Ayon sa pandaigdigang e-waste monitor ng UN (2020), isang record na 53.6 milyong metriko tonelada ng e-waste ang nabuo sa buong mundo noong 2019, na may mga inaasahan na aabot sa 74 milyong metriko tonelada sa 2030. 17.4% lamang (53.6 milyong metriko tonelada) ng na nakolekta para sa pag-recycle, na nag-iwan ng tinatayang $57 bilyon (USD) na halaga ng mga mamahaling materyales na may mataas na halaga (ginto, pilak at tanso sa pangalan ng ilan) upang mapunta sa landfill, sa kabila ng maaaring makuha sa proseso ng pag-recycle.
Habang naglilinis ang China sa kanilang "digmaan laban sa polusyon" at patuloy na tinatanggap at pinoproseso ang mas kaunting e-waste sa mundo, ang tanong ay lumitaw: saan napupunta ang lahat ng e-waste? Ang kapus-palad na katotohanan ay na ito ay nire-redirect sa iba pang umuunlad na mga bansa tulad ng Thailand, Cambodia, Ghana at India, kung saan ang mga pagsisikap sa e-recycling ay hindi pormal at kadalasang primitive. Ang mga hindi opisyal na planta sa pagpoproseso ng basura ay kabilang sa mga pangunahing salarin sa pinsala sa kapaligiran na dulot ng e-waste dahil madalas silang iligal o hindi etikal na nagtatapon ng hindi na nila ma-recycle.
Ang e-recycling ay nananatiling pinakamahusay na paraan para itapon natin ang ating mga hindi gustong electronics, ngunit, kinakailangan ang mas mataas na regulasyon sa pandaigdigang saklaw upang ito ay magtagumpay. Dapat nating tiyakin na ang lahat ng mga e-recycle ay gumagawa ng tama ng kapaligiran at ng kanilang mga komunidad.
Ang e-waste ay isang hindi maiiwasang bahagi ng ating modernong buhay at habang tumataas ang kita at pamantayan ng pamumuhay sa papaunlad na mundo, malinaw na ang dumaraming dami ng e-waste ay magiging mas mahirap pang pamahalaan.
Mayroong isang agarang solusyon na maaaring huminto sa problema sa pinagmulan. Ang simple, ngunit mabisang solusyong ito na matutulungan ng lahat ay ang pagbabawas at muling paggamit ng mga elektronikong gamit na maaaring itinapon na natin. Kailangan nating baguhin ang ating saloobin sa pagpapalit ng mga bagay na hindi kailangang palitan tulad ng pag-upgrade ng mga mobile phone bawat taon. Dapat din nating muling isaalang-alang ang pangangailangan ng pagtatapon ng mga bagay tulad ng mga TV o computer na maaaring ayusin.
Kung pipiliin nating balewalain ang lahat ng mga pulang bandila tungkol sa epekto sa kapaligiran ng e-waste, malapit nang maubos ang ating likas na yaman, ang kalusugan ng kapaligiran at populasyon ay magdurusa, at ang paggawa ng elektronikong alam natin ay mapipilitang tumigil.
Upang matuto nang higit pa tungkol sa mga mapanganib na materyales, kung paano pangasiwaan ang mga ito, ang pinakamahusay na paraan upang iimbak ang mga ito at kung paano itapon ang mga ito nang ligtas na may kaunting epekto sa kapaligiran o kung gusto mong tawagan ang SDS o mga label para sa malalaking dami ng mga kemikal. Chemwatch sa (03) 9773 3100.
Pinagmumulan:
