Een aandoening die wordt gekenmerkt door terugkerende aanvallen die optreden tijdens de eerste vier tot zes levensweken, ondanks een verder goedaardig beloop bij de pasgeborene. Autosomaal dominante familiale en sporadische vormen zijn geïdentificeerd. Aanvallen bestaan ​​doorgaans uit korte episoden van tonische houdingen en andere bewegingen, apneu, oogafwijkingen en bloeddrukschommelingen. Deze verdwijnen meestal na de zesde levensweek. Het risico op het ontwikkelen van epilepsie op oudere leeftijd is matig verhoogd bij de familiale vorm van deze aandoening. (Neurologia 4 februari;6(6):1996-11).