metoda kontroli choroby oparta na obserwacji, że proporcjonalne zmniejszenie ryzyka przy danych bezwzględnych redukcjach czynników ryzyka jest niezależne od poziomu czynnika ryzyka: na przykład obniżenie skurczowego ciśnienia krwi o 10 mmHg powoduje takie samo procentowe zmniejszenie ryzyka zawału serca lub udar mózgu na wszystkich poziomach ciśnienia krwi przed leczeniem. Korzyści wynikające z ograniczenia takich czynników ryzyka zależą głównie od bezwzględnego ryzyka choroby, a nie od poziomu określonych czynników ryzyka przed leczeniem. Kontrastuje to z zarządzaniem czynnikami ryzyka w oparciu o próg dla każdego czynnika (np. ciśnienie krwi, poziom cholesterolu), powyżej którego uznaje się, że występuje uleczalna nieprawidłowość (np. nadciśnienie, hiperlipidemia). Na ryzyko bezwzględne duży wpływ mają niemodyfikowalne czynniki ryzyka, takie jak wiek, płeć i przebyta choroba, i wyraża się je jako procentowe prawdopodobieństwo wystąpienia choroby w określonych horyzontach czasowych, zwykle 5 lub 10 lat. W podejściu ryzyka bezwzględnego decyzja o leczeniu podwyższonego ciśnienia krwi lub cholesterolu w surowicy zależy od szacowanego ogólnego poziomu ryzyka, a nie od poziomu jakiegokolwiek pojedynczego czynnika ryzyka. Wdrożenie podejścia opartego na ryzyku bezwzględnym może oznaczać istotne zmiany w strategiach zdrowia publicznego oraz w okolicznościach, w których uzasadniona jest alokacja zasobów na leki zapobiegawcze.